Het zal niet verbazen dat ik me de laatste tijd verdiep in de wereld van het funderen. Er is van alles over te lezen in geschiedenisboeken, technische leerboeken, jubileumboeken van funderingsbedrijven, etc. etc. En op het web is natuurlijk van alles te vinden.
Het meest onderhoudende en tegelijk leerzame boekje dat ik tegenkwam is De fundamenten van de stad in 2010 geschreven door journalist Ad Tissink. Het is een bundeling van artikelen die hij schreef voor Het Parool in de periode dat de noord-zuidlijn werd aangelegd. Met oprechte belangstelling volgt hij de activiteiten die op en vooral onder de grond plaatsvinden. Hij kijkt voor zijn lezers met het oog van een leek en laat zich de onvoorstelbare huzarenstukjes die worden uitgehaald in begrijpelijk taal uitleggen. In 42 paragraafjes worden essentiële problemen en faits divers in heel soepel Nederlands aangeboden. Je zou het een Engelse vertaling toewensen, want wat zouden buitenlanders zich verbazen als ze ons zien bouwen in de blubber. Een echte eye-opener was voor mij het artikel over de fundering van bomen in het Vondelpark. Ik fietste er jarenlang dagelijks doorheen en zag inderdaad bomen omgaan of gevaarlijk overhellen. Het besluit om er 91 van een fundering te voorzien leek mij in eerste instantie een broodje aap, maar nee, dit is wat wij doen in Nederland.
foto Arno Heemskerk
De Mussenden Temple is in 1785 gebouwd naar voorbeeld van de Tempel van Vesta op het Forum Romanum. Het is gebouwd als bibliotheek met zeezicht, onderdeel van een groter landgoed, Down Hill House, waar alleen ruïnes van resten. Het staat op de rand van een klif in County Londonderry, Noord Ierland. Als er geen versterking was aangebracht had het al in zee gelegen. Ik zag het gebouwtje in 1997 en bij binnenkomst overviel me een gevoel van complete harmonie. Blijkbaar waren de verhoudingen in de ronde binnenruimte, hoogte, doorsnede, de vensteropeningen, zo perfect dat het mij volledig overrompelde. Bij thuiskomst bleef ik rondlopen met mijn liefde voor dit architectonische wonder. Ik kon niets anders bedenken dan dat ik het maar moest nabouwen om het zo dichtbij me te hebben. Meestal zijn van zulke monumenten opmetingstekeningen gemaakt, in inderdaad, na wat correspondentie met de National Trust kreeg ik een pakket tekeningen thuisgestuurd. Met het hout van de overtollige slaapkamerkast is toen in enkele weken tijd mijn versie ontstaan. Beschilderd door José Fernanda, viert mijn tempel binnenkort alweer zijn 25ste verjaardag.